Bolivia’s ruige hooglanden per 4WD (Video!)

Zwemmen in een warmwaterbron op 4000m hoogte? Dagenlang offroad rondscheuren in een 4WD? Buiten adem raken vanwege niets? Bizarre foto’s maken op een onwerkelijk grote zoutvlakte? De Altiplano in Bolivia is zonder twijfel een hoog(s)tepunt van onze reis.

Kenmerkend aan Zuid Amerika is het 7000 kilometer lange Andes gebergte. Ongeveer halverwege bevindt zich de Altiplano (hoogvlakte), die zich uitstrekt over delen van Argentinië, Chili, Peru en Bolivia. In de tijd is deze enorme vlakte opgestuwd tot een gemiddelde hoogte van bijna 4000m met pieken tot bijna 7000m. Ondanks deze hoogte is de Altiplano goed te bereizen per 4WD, en met al zijn besneeuwde vulkanen, lama’s, flamingo’s, bontgekleurde meren en een immense zoutvlakte is dit een fantastisch gebied om volop te genieten van al het ruige en wilde natuurschoon.

De meeste toeristen reizen direct af naar Uyuni – het dorpje naast de gelijknamige zoutvlakte – om een dagtripje naar de zoutvlakte te ondernemen. Hiermee missen ze echter al het andere moois dat de regio te bieden heeft. De route van Tupiza naar Salar de Uyuni schijnt namelijk een spektakel op zich te zijn. Wij besloten daarom om samen met Bas & Elles vanuit Tupiza via de Altiplano in 4 dagen naar Uyuni af te reizen.

In verband met de grote hoogte wordt er gewaarschuwd voor hoogteziekte, en niet voor niets: Tupiza ligt op ‘slechts’ 3000m en op de eerste dag stijgen we in rap tempo. ’s Avonds slapen we al op 4200m en we bereiken overdag zelfs 4855m. Veel water drinken en coca-blaadjes kauwen (of thee van maken) schijnt goed te helpen. Toch barst Bart ’s avonds van de hevige koppijn wat erg ongewoon is voor iemand die nooit wat mankeert. Alles doet pijn en het liefst daalt hij linea recta af naar lager gelegen gebieden. De zorgen worden niet minder als de coca-thee en zojuist ingenomen medicijnen in twee sessies weer uitgebraakt worden. Hoewel de nacht de meest zorgen voor Bart laat verdwijnen, blijkt Manon met stekende hoofdpijn wakker te worden. Wat een feest! Zelfs het leven van een backpacker gaat blijkbaar niet altijd over rozen… Met een dosis paracetamol, een sloot cafeïne en een mond vol cocablaadjes stappen we opnieuw in de jeep.

Poserende flamingo’s

Klemvast in de sneeuw

Gelukkig gaat onze aandacht vooral uit naar al het prachtige natuurschoon, en de grootsheid van deze ruige woestenij. We willen overal wel stoppen om te genieten en alles vast te leggen. Hoewel ze louter Spaanse taal spreken, spelen onze chauffeur Victor, en Magaly – zijn vrouw annex kokkin – samen voor gids. Ze spreken rustig, zijn enthousiast en hebben veel geduld: van een taalbarrière is dan ook nauwelijks sprake, en wij zijn het er over eens dat we het getroffen hebben met dit gezellige en bekwame stel.

Dag twee staat voornamelijk in het teken van “Laguna Verde” en de “Aguas Termales”. Ofwel: het groene meer en de hotsprings! Vanwege hevige sneeuwval op de meer dan 5000m hoge weg is het echter nog maar afwachten of we dit groene meer ook daadwerkelijk zullen bereiken. Een aantal 4WD’s van andere organisaties durven het niet aan en keren om. Victor niet, en dat hebben we geweten. Hotsend, in de slip en klemvast in de sneeuw, maar het was ’t waard! En laten we eerlijk zijn, dit hoort bij een echt avontuur! ’s Middags lekker badderen in de thermale baden met een onbeschrijflijk mooie view, gelegen boven de 4000m (lees: lekker warm onder water, maar steenkoud erboven!).

Dierendag

Dag drie is voor ons dierendag. ’s Ochtends schieten we misschien wel de mooiste plaatjes van de hele tour als we in een dampende warmwaterbron een kudde lama’s zien, vergezeld door flamingo’s. Wauw! ’s Middags gaat de pret gewoon verder met een hongerige vos, meer lama’s en belachelijk veel flamingo’s in blauwe, groene, witte en zelfs rode meren! Het neusje van de zalm is onze laatste avond in een zouthotel op de rand van de zoutvlakte Salar de Uyuni. Vrijwel alles is hier van zout gemaakt, wat het geheel een sfeervolle aanblik geeft. Waar we tijdens de tour driemaal per dag van Magaly’s culinaire hoogstandjes mogen genieten worden we deze avond extra in de watten gelegd met lasagne en een fles rode wijn! Niet goed voor de hoofdpijn, maar ach, dat zien we morgen dan wel weer!

Mini kusje

Voor zonsopgang rijden we al op de zoutvlakte, en terwijl we 80 kilometer per uur rijden doet Victor de lampen uit. We zien vrijwel niets meer, maar er is toch niets waar we tegenaan kunnen botsen, toch? De zonsopgang is werkelijk schitterend, en onze eerste aanblik van de zoutvlakte voelt bijzonder. Zo wit, zo vlak en zo immens. Deze zoutvlakte heeft een oppervlakte van zo’n 12.000 vierkante kilometer – dit is net zo groot als de provincies Gelderland, Noord-Brabant en Limburg tezamen. Onvoorstelbaar. In de vroege ochtend bezoeken we Inkahuasi, een “eiland” op de zoutvlakte dat vol staat met reuzencactussen tot zo’n 12 meter hoog. Dat klinkt indrukwekkend, zeker als we horen dat ze maar één centimeter per jaar (!) groeien. Ja, je berekent het goed: de grootste cactus hier is 1200 jaar oud.

Als we na het ontbijt weer op de vlakte rijden stopt Victor en zegt: “Now it’s time for crazy pictures”. Natuurlijk hebben wij dit soort foto’s gezien en we willen zelf ook wat originele poses op de gevoelige plaat vastleggen. Dit blijkt lastig en we staan er wat onwennig bij. Daarop stapt Victor uit de auto, neemt de camera over, en zorgt als een echte regisseur voor prachtige foto’s. Onderweg naar ons eindpunt Uyuni kijken we tevreden en met een grote grijs naar de zojuist gemaakte foto’s: een lekkere kers op een fantastische Altiplano-taart!

Praktische tips

• Wij boekten onze tour via Guesthouse Los Salares. Hoewel wij de eigenaar van Los Salares een enorme zak stront vonden, waren wij ontzettend tevreden met onze gids en kokkin. De tours van Los Salares staan dan ook hoog aangeschreven op Tripadvisor.
• Wij betaalden BOB 1200,- (+/- €130,-) per persoon voor de gehele 4-daagse tour. Dit is inclusief 3 maaltijden per dag, snacks, drinken, overnachtingen, etc. Dit is een goede deal. De meeste tourcompanies rekenen tussen de BOB 1300,- en 1400,-.
• Er zijn extra kosten voor slaapzakhuur (BOB 30,-), National Park entree (BOB 150,-), Inkahuasi entree (BOB 20,-) en een warme douche in het zouthotel (BOB 10,-)
• Een Engelstalige gids is mogelijk voor zo’n BOB 500,- extra, maar wat ons betreft is een “goede” gids veel belangrijker, ongeacht de taal.
• De guesthouses onderweg zijn erg basic: geen of 2 uurtjes elektriciteit om je camera op te laden, in bed met thermokleding en sokken (en je gehuurde slaapzak). De bedden hebben 3-4 dekens.
• Wees alert op hoogteziekte. In Nepal hadden wij nergens last van, maar hier stijg je zo snel dat de kans veel groter is.

Deze backpackgids is ontwikkeld door Robbert, bekend van Backpackblog.nl en de succesvolle serie backpackgidsen, waarmee je het maximale uit jouw rondreis haalt. Persoonlijke aanrader!