Bijzondere ontmoetingen tijdens onze wereldreis

Na het overlijden van mijn vader hebben we zo goed en zo kwaad als ‘t ging het tweede deel van onze wereldreis opgepakt. Wat was het fijn dat mijn moeder en zus ons in Indonesië kwamen bezoeken. Terwijl we in de jungle aan de rivier zaten, brak onverwacht een fel witte zon door. “Papa’s zonnestralen”, zei mijn zus direct. — Bukit Lawang, Indonesië

Naa na na naa naaaa! Dit guitige ventje liepen we tegen het lijf tijdens onze 5-daagse Salkantay Trekking, op weg naar Machu Picchu. Hij woont in een minuscuul bergdorpje op grote hoogte in Peru. Het was er steenkoud, maar dat mocht de pret niet drukken. Hij was nieuwsgierig naar onze digitale camera en dus hebben we samen gekke foto’s gemaakt :-) — Machu Picchu, Peru

Terwijl we door een achterbuurtje in La Paz wandelden, raakten we aan de praat met deze oude schoenmaker. Hij had iets bijzonders. Hij leek op mijn overleden opa en even voelde ik mij met hem verbonden. Zijn ogen twinkelden en zijn armen bewogen levendig om zich heen terwijl hij tegen me praatte. Ik kon hem niet verstaan, behalve het woordje ‘bonita’. Dat was genoeg. — La Paz, Bolivia

“Zijn jullie toevallig De Reiswijsneuzen?” Nietsvermoedend werden wij aangehouden door Noortje in het slaperige dorpje Kuta (Lombok, niet Bali). Wat blijkt? Noortje is net een week op wereldreis en heeft onze blog maandenlang gelezen tijdens haar voorbereidingen. Een dag later stonden we samen op de plank voor onze eerste surfles! — Kuta, Indonesië

De Galapagos eilanden zijn waanzinning. Je treft er diersoorten aan die alleen hier leven – zoals deze pre-historisch ogende Marine Iguana van 1,5 meter lang. Op sommige plekken lopen er zoveel dat je er bijna over struikelt. Het bijzondere is dat ze niet bang zijn voor mensen. Ze gaan hun eigen gang en het boeit ze gewoon niet zoveel… Nou, ons des te meer. — Tortuga Bay, Galapagos

Even neuzen met deze prachtig gespikkelde olifant. Hoog op zijn rug deden we een jungletrekking in Chitwan N.P. waar we oog in oog kwamen te staan met twee grote badende nijlpaarden. Normaal gesproken doen wij liever niet mee aan dit soort toeristische taferelen, maar de dieren hier worden dagelijks met veel aandacht verzorgd. Na afloop kreeg hij iets lekkers en hebben we even geknuffeld. — Chitwan, Nepal

Op de grens van India en Pakistan maakten wij een 2-daagse kamelentrekking door de woestijn. Deze mooie gypsy-kindjes woonden in een klein dorpje op de route, waar men werkelijk niets heeft om van te leven behalve het toerisme. Ze waren dan ook dolblij om ons te zien en sprongen en zongen euforisch om ons heen, hopend op snoep, geld of speelgoed. Ik kon hen op dat moment weinig bieden, behalve een snoepje en een welgemeende lach. Het voelde heel dubbel. — Jaisalmer, India

Jatz en ik. Ik en Jatz. Tja, al had onze Australische vriend Terry twee hondjes, Jatz was speciaal. Misschien omdat ze een beetje kneuzig was :-) Ze heeft een raar loopje en bij binnenkomst moesten we haar linea recta naar buiten halen omdat ze altijd begon te plassen van enthousiasme. Lief! (volgens mij vond ze mij ook wel leuk) — Sydney, Australië

Dit is Ale (Alejandro), zo’n beetje de liefste en meest gastvrije man ter wereld. Nadat onze vrienden Mark en Nicole een jaar in Buenos Aires hadden gewoond, zouden wij hun beste vriend ter plaatse bezoeken in zijn kantoorboekhandel voor een kopje mate. Geheel onverwacht kregen we een welkomstpakket, een gezamenlijke lunch met empanadas en – na een potje voetbal met zijn team – mochten we bij hem thuis aanschuiven voor een heerlijke maaltijd. Een hele fijne vriendschap in een onbekende stad. Dat voelde als thuiskomen. — Buenos Aires, Argentinië

“Zit het er nog?” “Ja! Het is er nog steeds!”. Mama’s Kitchen op de Perhentian Islands. Precies vijf jaar na dato bezochten we opnieuw deze droombestemming. Zodra we de pier naderden, maakte mijn hart maakt opnieuw een sprongetje: Ik was nog steeds verliefd. Mama’s Kitchen, onze favoriete stek was nog in originele staat. Direct op zoek naar Jeffrey, de zoon van ‘mama’, met wie we destijds een nog nooit overtroffen snorkeltrip maakten. We boeken direct een toertje bij hem in, op voorwaarde dat hij opnieuw onze gids zou zijn. — Perhentian Islands, Maleisië

We zouden twee weken Spaanse les volgen in Sucre en zochten een fijn appartement als thuisbasis. Toevallig liepen we deze vriendelijke local Alex tegen het lijf, die onze steun en toeverlaat bleek te zijn. Hij regelde een appartement, hielp ons bij de aanschaf van een goede fotocamera (afdingen in het Spaans is een kunst op zich) en nam ons mee naar de plaatselijke ‘heksenmarkt’ waar we heerlijke lokale specialiteiten konden proeven. — Sucre, Bolivia

Tijdens onze homestay bij de Lahu-stam in Chiang Rai werden we ’s ochtends wakker van het gekrijs van een biggetje – niet wetende dat dit later onze lunch zou zijn. Wat we niet beseften was dat we die middag getuige zouden zijn van een bizarre begrafenis. Ter plekke hielpen wij met het graven van het graf en het maken van bonte versieringen. Het biggetje werd ter plaatse geofferd en de hele familie kwam bijeen voor een feestmaal met ijskoud bier. “Life needs to be celebrated”, aldus de gids.– Chiang Rai, Thailand